Haberi senin için okuyabiliriz
Son yıllarda ülkemizde yaşanan ekonomik, sosyal ve siyasi gelişmeler ne yazık ki ülke yönetiminde ciddi sorunların olduğunu gözler önüne seriyor.
Herkes anayasa değişikliği ile sorunların çözüleceğine inanıyor, fakat asıl değişmesi gerekenin hükümet olduğu çok daha açık. Hükümetin, ülkenin karşı karşıya olduğu krizlere yeterli çözüm üretemediği, vatandaşın temel ihtiyaçlarını karşılamaktan dahi uzak kaldığı gün gibi ortada.
Tarım politikalarındaki yanlışlar çiftçiyi bitirdi, sağlık sistemi tıkanmış durumda, sanayi üretimi ise rekabet edebilir olmaktan çıkmış. Ekonomi, sürekli devalüasyonlar ve enflasyonist baskılar altında can çekişiyor. Sosyal ortam ise toplumsal gerginlikler ve kutuplaşma ile erozyona uğruyor.
Bir milletin kalkınması için en önemli unsurların başında sağlam bir ekonomi, güvenilir bir sağlık sistemi ve üretken bir sanayi gelir. Ancak Türkiye’nin bu temel taşları bir bir yıkılıyor. Tarım politikalarındaki yanlış adımlar, çiftçinin üretimini sürdüremez hale gelmesine sebep oldu. Ülke toprakları verimli olmasına rağmen, yanlış politikalar nedeniyle dışa bağımlı hale geldik. Kendi kendine yeten bir ülkeyken, ithal ürünlere muhtaç hale geldik.
Sağlık sistemi de çöküşün eşiğinde. Pandemi sürecinde zaten yorulan sağlık çalışanları ve yetersiz altyapı ile karşı karşıya kaldık. Devletin bu alanda yatırım yapması gerekirken, aksine bütçeler başka alanlara kaydırıldı. Hastanelerdeki yoğunluk, ilaç temininde yaşanan sıkıntılar vatandaşın sağlığını tehdit eder hale geldi.
Sanayi ise bu ekonomik kaosun ortasında can çekişiyor. Yüksek enerji maliyetleri ve finansmana erişimdeki zorluklar, üreticilerin rekabet gücünü kırdı. Sanayi üretimi azaldı, işsizlik arttı. Devletin sanayiye verdiği destek yetersiz kaldı, bir yandan da genç nüfus iş bulamıyor, beyin göçü hızla artıyor. Teknoloji yatırımları yetersiz olduğu için dışa bağımlılığımız da sürüyor.
Ekonomik kriz, vatandaşı daha da fakirleştirdi. Enflasyon her geçen gün vatandaşın cebini yakarken, hükümetin aldığı önlemler yetersiz ve geçici kaldı. Asgari ücret, temel ihtiyaçları karşılamaya yetmiyor, işsizlik oranları artıyor, esnaf kepenk kapatıyor. Vatandaş her geçen gün daha fazla borçlanıyor, geçim sıkıntısı yaşıyor.
Toplumsal birlik ve sosyal adalet de kaybolmaya yüz tuttu. Kutuplaşma arttı, insanlar birbirine güven duymamaya başladı. Sosyal medyada ve sokakta dile getirilen öfke ve hayal kırıklığı, halkın artık bu düzeni kabul etmediğinin en büyük göstergesi.
Tüm bu tablo karşısında anayasayı değiştirmek çözüm mü? Elbette anayasal reformlar önemlidir, ancak asıl değişmesi gereken yönetimdir. Hükümet, halkın taleplerine kulak vermeli, önceliğini vatandaşın refahına ve ülkenin kalkınmasına vermelidir. Halkın artık bu gidişata dur deme zamanı geldi.
Kapsamlı bir değişim, adil, şeffaf ve halk odaklı bir yönetim anlayışı gerektiriyor. Ekonomik reformlar, tarımda ve sanayide üretim odaklı politikalar, sağlık sistemine yapılacak ciddi yatırımlar, toplumsal huzurun yeniden tesis edilmesi ve sosyal adaletin sağlanması, Türkiye’nin çıkış yolu olacaktır. Artık siyasi çıkarlar yerine halkın çıkarlarını gözeten, işini bilen bir yönetim gerekiyor. Bu ülke ve bu millet, daha iyisini hak ediyor.
